Acceptatie

In mijn ogen bestaan er twee groepen invaliden: zij die het hebben geaccepteerd en zij die het niet willen weten. De mensen die het hebben geaccepteerd kunnen over het algemeen redelijk tot zeer goed en voorspelbaar omgaan met elk lief woord, goed bedoeld gebaar of (flauwe) grap die ze tegenkomen. De andere groep bestaat uit dwarsliggers die nog moeten wennen aan de nieuwe omstandigheden en in een staat van paniek niet willen weten dat ze misschien niet kunnen verbeteren. Deze mensen doen moeilijk. Je moet op je hoede zijn. Alles wat je zegt over hun situatie kan zomaar opeens helemaal fout en totaal misplaatst bij ze overkomen. Snauwerig en met een felle blik reageren ze dan soms geïrriteerd op je meelevende blik of goedbedoelde opmerking. Ze zijn in strijd met zichzelf en met iedereen die ze 'ten onrechte' ziet of behandelt als een invalide medemens die zorg, hulp en extra aandacht nodig heeft. Ik kan het weten, ik behoor namelijk (nog deels) tot deze tweede groep. Work in progress.

​