Handvaten en tips
Vrienden en familie leven met me mee, zijn soms verdrietig als ze me weer zien. Het gaat ze aan het hart wanneer ik stuntel. Ze weten vaak niet wat ze moeten doen. Zeggen daarom wel eens niets of juist iets wat voor mij pijnlijk is. Onbekenden zijn ook wel eens onhandig. Praten bijvoorbeeld tegen mijn partner of vriendin in plaats van tegen mij. De buitenwereld kan ik niet mooier en beleefder maken, maar voor mensen om mij heen heb ik hiervoor wel wat handvaten en tips.
Naam: Annemieke
Leeftijd: 50
Beroep: communicatieadviseur
sollicitatiecoach
tekstschrijver (Arkcommunicatie >>)
VN-ambassadeur
Rolstoel: sinds 2 jaar
ROLSTOEL(ST)RIJDER
Actief
Het is lastig buiten in een rolstoel te moeten rijden. Ik revalideerde afgelopen zomer in Heliomare Wijk aan Zee. Daar kreeg ik voor het eerst rolstoelles op straat. Dagelijks reden we in onze rolstoelen in colonne in de buitenlucht. Stoepjes, hellingen, hindernissen en conditietraining. Inmiddels heb ik een betere conditie en een goede rolstoel. Ik wil nu actief buiten kunnen rollen, maar ik heb meer techniek en oefening nodig. Nergens in de buurt vind ik rolstoelbehendigheidsles. Dat is toch vreemd? En waarom is Zaandam zo rolstoelonvriendelijk? Ik wil hier iets aan doen. Ik ben een rolstoelstrijder! Vandaar deze website en het initiatief ZRT >>.
Acceptatie
In mijn ogen bestaan er twee groepen invaliden: zij die het hebben geaccepteerd en zij die het niet willen weten. De mensen die het hebben geaccepteerd kunnen over het algemeen redelijk tot zeer goed en voorspelbaar omgaan met elk lief woord, goed bedoeld gebaar of (flauwe) grap die ze tegenkomen. De andere groep bestaat uit dwarsliggers die nog moeten wennen aan de nieuwe omstandigheden en in een staat van paniek niet willen weten dat ze misschien niet kunnen verbeteren. Deze mensen doen moeilijk. Je moet op je hoede zijn. Alles wat je zegt over hun situatie kan zomaar opeens helemaal fout en totaal misplaatst bij ze overkomen. Snauwerig en met een felle blik reageren ze dan soms geïrriteerd op je meelevende blik of goedbedoelde opmerking. Ze zijn in strijd met zichzelf en met iedereen die ze 'ten onrechte' ziet of behandelt als een invalide medemens die zorg, hulp en extra aandacht nodig heeft. Ik kan het weten, ik behoor namelijk (nog deels) tot deze tweede groep. Work in progress.
​
mijn motto: HAAL ER MEER UIT DAN ER IN ZIT